φωνασθενία

και φωνασθένεια, η, Ν

ιατρ. λειτουργική διαταραχή τής φωνής, που εκδηλώνεται με την εξασθένησή της, οφείλεται σε υπερκόπωση τών φωνητικών οργάνων και παρατηρείται κυρίως σε άτομα με επαγγελματική καταπόνηση τής φωνής τους.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. phonasthenia < φωνή + ασθένεια].